Mijn naam is Margriet Kuijsten en ik ben één van de oudsten van de Magnificat Kerk te Tiel.
Het was Coronatijd toen ik als oudste begon. Dat was een lastige tijd voor iedereen. Maar ik heb in die periode, als ik een gesprek wilde met de mensen, heel veel gewandeld. Tijdens een wandeling een gesprek hebben met elkaar is een prettige manier.
Luisteren naar de gemeenteleden. Dat is iets wat ik probeerde en dat zonder invulling of oordeel. Laat de ander het verhaal vertellen wie God is in hun leven. Wat komt er op hun pad aan moeite, pijn en verdriet. En wat gebeurt er als God dichtbij is in hun leven. Bijzonder om te horen.
Leven in verbondenheid met God. Hem zoeken en vinden. Ieder op zijn of haar eigen manier. Bemoediging, woorden van God zijn dan onmisbaar. En altijd weer het gebed. Als ik op bezoek ging bij iemand of iemand wilde spreken tijdens een wandeling, ging ik thuis eerst in gebed. God vragen om rust, wijsheid en dat ik de goede woorden mocht krijgen om te spreken over Hem en wat nodig is.
Laten we alles wat speelt in ons leven neerleggen bij God. Bij Hem achterlaten en vertrouwen dat Hij op Zijn tijd alles zal geven wat je nodig hebt om te leven als kind van Hem.
Samen met de pastorale dienaar mocht ik de gemeenteleden, later toen Corona iets minder werd, thuis op zoeken en samen het gesprek hebben welke plaats God in hun leven heeft.
Ik ben maar een leerling van Jezus. Maar Zijn liefde voor ons als zijn kinderen wil ik laten zien door zo bezig te zijn in de kerk.
Samen met de raad mogen wij leiding geven aan de gemeente.
God gebruikt ons met onze talenten ieder op zijn of haar eigen plaats.